NL.
Beeldend kunstenaar/theatermaker Kris Verdonck, vorig jaar geselecteerd met I/II/III/IIII, werkt op het grensgebied tussen beeldende kunst en theater, tussen installatie en performance, tussen dans en architectuur. Met END begeeft hij zich op de dunne lijn tussen installatie en theater.
Het apocalyptische END kent geen verhaal of chronologie, maar wordt gevat in één grote cyclische beweging. Centraal staat een onophoudelijk pratende ‘overlevende’ waarrond tien eindeloos wederkerende taferelen draaien: vreemde figuren - machines en mensen - die elk een mogelijke eindfase van een menselijke samenleving belichamen. Smeltende gletsjers, brandende wouden, de ongecontroleerde aanwezigheid van massavernietigingswapens, uitstervende diersoorten, ...

FR.
L’apocalyptique END ne suit pas de ligne narrative ou de chronologie, mais est contenu dans un grand mouvement cyclique. Au cœur du spectacle se tient un « survivant » volubile autour duquel s’articulent dix scènes récurrentes : des personnages étranges – des machines et des hommes – qui incarnent chacun une possible phase terminale de la société humaine. 

EN.
The apocalyptic END knows neither story nor chronology, but is seen as one big cyclic movement. In the spotlights stands a ceaselessly talking 'survivor' encircled by ten endlessly returning scenes: strange figures – machines and people – who each embody an ultimate phase of human society.