say say staat voor pretentieloze pop, fragiel en toch resoluut, met een degelijke portie zelfironie. In hun minimalistische arrangementen combineren ze een melodieuze sound met occasionele distortion. Hun songs nestelen zich subtiel in het gehoorkanaal, hoewel een verrassende uithaal niet ontbreekt. Bedachtzaam eisen ze hun plaats op het podium, gitaar en keyboard in de aanslag. Ze zingen over niks en over alles. En zelfs als – of net omdat – hun teksten niets meer lijken te zijn dan een tweede soundlaag, heeft say say zeker iets te zeggen.