Dorp/Het verhaal van een uitzicht
Annelies Van Hullebusch
Dorp/Het verhaal van een uitzicht
Annelies Van Hullebusch
Dorp/Het verhaal van een uitzicht
BRONKS
| € 8
1/9 - 19:00
1/9 - 22:00
Concept, theatermaker: Annelies Van Hullebusch
Theatermaker: Emile Zeldenrust, Jozef Wouters
Dramaturg: Ruth Mariën
Adviezen: Pauline Kalker (Hotel Modern) en Bart Kalkhoven (AHK, theaterschool)
Productie: Feikes Huis, Productiehuis voor poppen- en objecttheater
Foto: Moon Saris
Duur: 60 min | Nederlands
Op 3 juli 1982 wordt Annelies Van Hullebusch geboren. In 2000 verlaat ze haar geboortedorp. In 2010 bouwt ze DORP en reconstrueert ze haar verhaal, geassisteerd door Emile Zeldenrust en Jozef Wouters. De toeschouwers zitten rondom een grote maquette met huisjes van karton en miniatuurstraatlantaarns langs de wegen. Op het speelvlak ontvouwt zich het verhaal van een dorp met zijn roddels en intriges, z'n kerktoren en dorpscafé. Je wordt meegezogen in het verhaal dat zich voor je ogen ontvouwt, van de eerste communie tot het eerste lief. Een inventieve voorstelling vol nostalgie en een herkenbaar verhaal over veranderingen, beslissingen en herinneringen.
U mag even op de heuvel zitten.
De zon zal opgaan.
U zal een stukje dorp worden.U zal een naam hebben, en een verleden.
Uw brievenbus zal gevuld zijn.
De zon zal ondergaan.
En ook u zal het dorp weer verlaten.
NAGESPREK - Om 23u praat Don Verboven met de maker in BRONKS.
Volgens de jury:
De jonge theatermaker Annelies Van Hullebusch ontwikkelde op korte tijd een heel eigen theatertaal die nog het beste te omschrijven is als een kruising tussen het werk van Rieks Swarte en Benjamin Verdonck. Het is een inventieve vorm van objectentheater die de toeschouwer zelden onberoerd laat. In Dorp, het verhaal van een uitzicht vertelt ze op een klein, houten speelvlak, omringd door het publiek, het verhaal van haar geboortedorp. Van 1982 tot nu. Kartonnen huisjes ontvouwen zich, zandhuizen storten in, wegen ontrollen zich van verfrollers en snelbouwstenen worden flatgebouwen op plekken die vlak ervoor nog groen waren. Ondertussen vertelt Van Hullebusch – in haar streekdialect – de levensverhalen van buurtbewoners en familieleden. Herkenbaar, en ontwapenend maar bij momenten ook ontluisterend en triest. Of simpelweg: schoon.
Uit de pers:
"Het dorp groeit, de bewoners takelen af. Annelies verliet het dorp tien jaar geleden, en heel de evolutie krijgen we via haar perceptie met veel grappige en inventieve details op de planken geëtaleerd. Haar herinneringen worden letterlijk opgebouwd, aangelegd, en heraangelegd, want echt scheiden van haar dorp kan ze niet. Dat alles is in een sfeer gehuld van herkenbare weemoed. We pinken geen traan weg, maar glimlachen stilletjes."
Tuur Devens in Theatermaggezien
