In dezelfde beklemmende en verontrustende sfeer baadt Kind van Alexandra Broeder bij Bonte Hond. Deze jonge, bijzonder getalenteerde regisseur ontwikkelde de voorbije jaren een heel eigen theatertaal, steeds balancerend op de grens tussen fantasie en werkelijkheid.

Theater door kinderen is vaak schattig en lief, zo niet in de wereld van Broeder. Liet ze eerder (Nature of Nurture) kinderen in de huid kruipen van zuipende en rokende volwassenen, creëert ze nu een wereld bevolkt door  zombiekinderen die als geesten ronddolen in een wat op het eerste gezicht een veilige kinderkamer lijkt. Broeder slaagt er dankzij een strakke regie in om de zeven kinderen hun dwingende spel tot het einde consequent te laten volhouden.

Kinderen kunnen zonder ouders, luidt de boodschap van dezevoorstelling. Omdat ouders steeds makkelijker zonder hun kinderen lijken te kunnen, klinkt het tussen de lijnen. Deze Annie op dope brengt vooral volwassenen van hun stuk. En dat gebeurt zelden of nooit bij voorstellingen, bedoeld voor kinderen vanaf 9 jaar.