Acht jongeren tussen 14 en 20 jaar worden na hun eindexamens in juni uitgenodigd om zich minstens voor de duur van één zomer fataal aangetrokken te voelen tot één van de geselecteerde makers op Het Theaterfestival. Hun missie: onderduiken in het universum van hun target en van daaruit een brug slaan naar hun eigen wereld. De insteek is uitermate positief en empathisch, maar de jongeren kiezen hun idool niet zelf. Hoe minder voorkennis ze hebben, hoe beter en hoe spannender. Vanaf dan begint een grillige tocht met een onbekende eindbestemming. De deelnemers hebben hun parcours grotendeels zelf in handen, maar worden vanop een strategische afstand gecoacht door de fABULEUS.

Het project heet De Barbaren, naar het essay van Alessandro Baricco over de angst voor culturele teloorgang. Cultuurpessimisme leidt tot kortzichtigheid, betoogt Baricco en hij komt uit bij een nieuwe vorm van cultuurbeleving: één die aan de opervlakte surft in plaats van de diepte in duikt. De Barbaren van fABULEUS moeten Baricco niet per se gelezen hebben of belichamen. Ze moeten er zelfs geen mening over hebben. Maar het vormt wel een boeiend kaderverhaal voor een project waarin jongeren zich vurig identificeren met één podiumkunstenaar.

Iedere editie start De Barbaren met oneindig veel vragen. Zowel bij de deelnemers, als bij de organisatoren. De essentie is dat we niet weten waar we naartoe gaan. Dat we niet sturen. Een Barbaar gaat niet recht op zijn doel af. De kunst is om geduldig af te wachten. Om wekenlang rond je onderwerp te cirkelen tot je ontdekt wat jouw fascinatie is, wat jou bindt met je maker en waarom een voorstelling – waar je nooit voor gekozen hebt – plots een persoonlijke, zelfs emotionele betekenis kan krijgen.

Om hun gedachten te ordenen houden De Barbaren een blog bij. Duik onder in hun chaos van vragen, associaties en wilde invallen en zie samen met hen een patroon ontstaan op blog.fabuleus.be