Vier vrouwen leven letterlijk en figuurlijk aan de rand van hun eigen afgrond. Ze staan stil. Achter hen, een vuil verleden en voor hun neus: een bodemloze put. Een kleine, stille gemeenschap vormen ze. Teruggetrokken in hun eigen universum en vastgedraaid in een web van patronen, routines en kleine houvastjes. Maar de vrouwen zijn niet alleen. Ze krijgen gezelschap van een vijandige vriend, een beest dat leeft in de put en hen al dan niet zachtaardig andere vlucht-, uit-, en toevalswegen toont.

Compagnie Barbarie trekt in The end is dear het deksel van de menselijke beerput open en toont dat wat we nooit het daglicht gunnen. Op de gebruikelijke bitter-vrolijke wijze neemt Compagnie Barbarie een loopje met de eigen angsten. Want ‘s nachts wanneer iedereen slaapt komt de beer naar boven...

Nagesprek: Om 21u05 volgt er een nagesprek met de makers waarin ze 3 beeld-, geluid- of tekstfragmenten toelichten die als inspiratie hebben gediend tijdens hun maakproces.