Drie blonde personages leven naast, boven en over elkaar in een bordkartonnen wereld. Ze doen het huishouden. Ze gaan bij elkaar op bezoek. Ze zorgen voor een kind. Ze spelen een soort playmobilversie van het volwassen leven met zijn rare verplichtingen en gewoontes, met zijn stille afspraken en onuitgesproken gevoelens. 

De wereld van Snipperdagen is tegelijk herkenbaar en bizar. De personages spreken een vreemde taal (met Zweedse tongval), maar toch kan je hen perfect verstaan. Dagelijkse taferelen ontsporen tot surrealistische choreografieën, huilbuien tot driestemmige liederen. En uiteindelijk raakt zelfs de zwaartekracht het spoor bijster.