White Lies
Sontag/ Lies Pauwels
White Lies
White Lies laat Lies Pauwels zien zoals ze is, als vrouw, als moeder, als actrice. Op een persoonlijke en eerlijke manier gaat ze het gesprek met haar publiek aan – al zal dat publiek er altijd van doordrongen blijven dat ook deze eerlijkheid een vorm van fictie is. Pauwels laat de toeschouwer zich niet alleen aangesproken voelen, maar ook bij zichzelf te rade gaan: wat zijn de grenzen en de utopieën van mijn eigen leven? Wie ben ik en wie had ik kunnen zijn?
Nagesprek: Om 21u30 volgt er een nagsprek met de makers, waarin ze 3 beeld-, geluid- of tekstfragmenten toelichten die als inspiratie hebben gediend tijdens hun maakproces.
Geweldig gespeeld fictief sollicitatiegesprek tussen een ouder wordende actrice en Lars Von Trier. Een sterke tekst van Rob De Graaf over acteren/theater, over het leven als fictie, over het onvermogen je leven te leiden en verantwoordelijkheid nemen. Met minimale middelen toont Lies Pauwels anderhalf uur lang haar tragikomisch talent.
White Lies is een prachtig portret. Van een actrice die zichzelf baart. - De Standaard