Al te luide eenzaamheid is een rauwe, tragikomische vertelling. Pijnlijk actueel en van alle tijden. Over macht en onmacht, over liefde, filosofie, erotiek en alcohol. Maar vooral over al te luide eenzaamheid. Een verhaal waarin mislukking charmeert, falen doet glimlachen en strompelen doet filosoferen. 

De Tsjechische auteur Bohumil Hrabal schetst in "Al te luide eenzaamheid" een ontroerend portret van een eenzame papierpletter. In een smerig stinkhol perst hij balen van boeken en oud papier. Uit de stroom bagger die de beschaving dagelijks over hem uitstort, redt hij de mooiste boeken van de vernietiging. Zo komt hij - ondanks zichzelf - in aanraking met parels uit de wereldliteratuur, filosofie en poëzie. Met wat hij vindt, probeert hij zin te geven aan zijn leven en aan de wereld rondom hem. Op zijn ondergrondse vuilnisbelt verheft hij zich tot filosoof, estheet en diepzinnig levensgenieter. Tot alles hem plotseling ontnomen dreigt te worden...

De Barbaar van Al te luide eenzaamheid is Pauline Walgraeve. Kijk hier voor haar blog.